بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»
ارتحال عالم حکیم و متفکّر توانا مرحوم حضرت آیةالله آقای حاج شیخ محمدتقی مصباح یزدی«رضواناللهتعالیعلیه» موجب تأسّف و تأثّر گردید.
ایشان فیلسوفی صاحب نظر و استادی مبرز و یکی از شاگردان ممتاز و برجستۀ استاد عظیم الشأن حضرت علامه طباطبائی«قدّسسرّهالشّریف» بودند که سالهای متمادی از عمر مبارک خود را در ترویج و توسعۀ معارف قرآنی و حکمت اسلامی و نیز تعلیم و تربیت شاگردان عالم و پرشمار و همچنین تألیف آثار فراوان و ماندگار در ساحت اندیشۀ دینی و فلسفۀ اسلامی سپری ساختند.
پیشگامی ایشان در عرصۀ تحوّل و ارتقاء آموزشهای حوزوی و نقش اساسی و همّت رفیع و عزم راسخِ این عالم اندیشمند در تأسیس مؤسّسۀ در راه حق و سپس بنیاد فرهنگی باقرالعلوم«علیهالسّلام» و در نهایت، مؤسّسۀ آموزشی پژوهشی امام خمینی«اعلیاللهمقامهالشّریف» و زحمات طاقتفرسا و سعی بلیغ و سختکوشیِ خستگیناپذیری که در این مسیر خطیر و طولانی مصروف داشتند، بیشک از حسنات شاخص کارنامۀ مجاهدت علمی آن عالم جلیل و فکور است.
زهد و وارستگی و اخلاص و شیفتگی ایشان به آستان حضرات اهلبیت عصمت و طهارت«علیهمالسّلام» نیز ذخیرۀ معنوی بزرگی در پیشگاه خداوند منّان خواهد بود.
ضمن عرض تسلیت به بیت مکرّم و فرزندان گرامی و داماد محترم ایشان و همۀ ارادتمندان و خیل شاگردان ارجمند این عالم متفکّر، از خداوند سبحان، علوّ درجات و رحمت و مغفرت واسعه برای این صدیق شفیق و دوست دیرین مسألت میکنم و اجر و صبر و سعادت خاندان مصاب و همۀ بازماندگان معزّز و همچنین استمرار خدمات و حسنات علمی و فلسفی ایشان را از درگاه آن پروردگار متعال خواستارم.
حسینالمظاهری
18 / جمادیالاولی / 1442
13 / دیماه /1399