امام هفتم«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند: همان‌طور که به فکر آخرت هستید، به فکر دنیا نيز باشيد، ولي اوّلاً از راه حلال باشد. ثانياً دو شرط دارد؛ شرط اوّل اينکه جوانمردی در آن مراعات شود و شرط دوّم اينکه مسرف نباشید و زیاده‌روی در همان حلال هم نکنيد. سپس مي‌فرمايند: اگر کسي دنيا را براي آخرت يا آخرت را براي دنيا از دست بدهد، مسلمان نيست. قرآن شريف نيز بر اين توصيه پافشاری دارد. در واقع می‌توان گفت: این روایت، تفسیر یک آیۀ شریفه است که مي‌فرمايد: «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لا تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا». قرآن تأکيد دارد که انسان بايد به واسطۀ نعمت‌هایی که خدا به او داده، نه فقط مال و ثروت، بلکه به واسطۀ همۀ نعمت‌هاي حلال دنيا، هم به فکر دنيا و هم به فکر آخرتش باشد. در نهج‌البلاغه نيز با آن زهد امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه»، نظير اين سخنان ديده مي‌شود.