مراد از امانت، «دل انسان» است. این قلب است، این قلبی كه هیچ موجودی به جز انسان از آن برخوردار نیست. حال چرا دل انسان امانت خداوند نزد اوست؟ برای اینكه جای خداست، خانۀ خداست. در روایات می‌خوانیم: «أَنَّ قَلْبَ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ»؛ قلب مؤمن جایگاه خداوند سبحان است. همان‌طور که هیچ‌كس حق ندارد در خانۀ شما، در حریم شما وارد شود و در صورت ورود بدون اجازه، مستحقّ تنبیه است، ورود اغیار به قلب مؤمن، که «حرم‌الله» است نیز ممنوع می‌باشد. حتی در عرف مردم، نگاه بدون اجازه به حریم دیگران قبیح است. مثلاً وقتی درب خانۀ كسی باز است، نگاه کردن افراد رهگذر به داخل خانه، علاوه بر حرمت شرعی، از منظر عرف ناپسند است. این به خاطر آن است که خانۀ هرکسی، حریم اوست. قلب مومن نیز حریم خداوند تعالی است و راه دادن غیر خدا به حریم خدا قبیح و ناپسند است. دل انسان مال خداست...
ادامه...