منزل دوّم بعد از مرگ، «عالَم قيامت» است كه اين عالَم نيز داراى منازلى است: منزل نفخ صور، منزل اجتماع تمام انسان‌ها، منزل حسابرسى به اعمال انسان‌ها، منزل تحويل دادن نامه اعمال خوبان و بدكاران، منزل شفاعت، منزل عبور انسان‌ها از روى صراط و سپس جاى گرفتن در منزلگاه ابدى(بهشت براى نيكوكاران و جهنّم براى بدكاران).
در قرآن شريف درباره هر يك از اين منازل آيات فراوانى وجود دارد. ما اينجا براى اثبات وجود هر يك از اين منازل، آيهاى را مىآوريم و بحث مختصر درباره برخى از اين منازل و مسائل را در فصل‌هاى بعدى پى مىگيريم:
نفخ صور: «وَ نُفِخَ فىِ الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِى السَّمواتِ وَ مَنْ فِى الْاَرْضِ اِلّا مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فيهِ اُخْرى فَاِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ».[1]
»و در صور دميده مىشود پس همه كسانى كه در آسمان‌ها و زمين هستند مىميرند مگر كسانى كه خدا بخواهد سپس بار ديگر در صور دميده مىشود ناگهان همگى بپا مىخيزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند».
اجتماع تمام آدميان: «اِنْ كانَتْ اِلّا صَيْحَةً واحِدَةً فَاِذا هُمْ جَميعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ».[2]
»فريادى بيش نيست ناگهان همگى نزد ما حاضر مىشوند».
حسابرسى اعمال: «وَ نَضَعُ الْمَوازينَ الْقِسْطَ لِيَومِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ اِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ اَتَيْنا بِها وَ كَفى بِنا حاسِبينَ».[3]
»ما ترازوى عدل را در روز قيامت بر پا مىكنيم پس به هيچ كس كمترين ستمى نمىشود، و اگر به مقدار سنگينى يك دانه خردل باشد ما آن را حاضر مىكنيم و كافى است كه ما حساب كننده باشيم».
اعطاء نامه اعمال: «فَاَمَّا مَنْ اُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَه .... وَ اَمَّا مَنْ اُوتِىَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنى لَمْ اُوتَ كِتابِيَه».[4]
»پس كسى كه نامه عملش را به دست راستش مىدهند فرياد مىزند: نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد.... امّا كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مىگويند: اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمىدادند».
شفاعت: «وَ لَا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى» [5]
»شافعان و جز براى كسى كه خداوند متعال رضايت دهد، شفاعت نمىكنند».
صراط: «وَ اِنْ مِنْكُمْ اِلّا وارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيّاً ثُمَّ نُنَجِّى الَّذينَ اتَّقَوا وَ نَذَرُ الظَّالِمينَ فيها جِثِيّاً».[6]
»و همه شما وارد جهنّم مىشويد، اين امرى است حتمى و قطعى بر پروردگارت، سپس آنها را كه تقوا پيشه كردند از آن رهايى مىبخشيم و ستمگران را كه به زانو درآمدهاند در آن رها مىسازيم».
منزلگاه ابدى: «فَاَمَّا مَنْ طَغى وَ اثَرَ الْحَيوةَ الدُّنْيا فَاِنَّ الْجَحيمَ هِىَ الْمَأْوى وَ اَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى الْنَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأْوى».[7]
»امّا آن كسى كه طغيان كرده و زندگى دنيا را مقدّم داشته، جايگاه او دوزخ است و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوا باز دارد جايگاه او بهشت است»
=================
پي‌نوشت‌ها:
1- زمر/68.
2- يس/53.
3- انبياء/47.
4- حاقّه/25 و 19.
5- انبياء/28.
6- مريم/72 - 71 .
7- نازعات/41 - 37.
