أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي.

بحث دربارۀ مبطلات نماز بود و چهارم از مبطلات نماز را فرمودند اینکه رو به قبله نباشد. واجب است نماز رو به قبله خوانده شود و اگر نماز رو به قبله خوانده نشد، باطل است.

در این مسئله سه چهار فرع هست که بعضی از آنها را عنوان کردم و بعضی باقی مانده است. آنچه عنوان شد و روایات آن را هم خواندم، اینست که اگر کسی عمداً رو به قبله نشد، نمازش باطل است.

مسئلۀ دوم اینست که می­فرمایند باید از نظر صورت هم رو به قبله باشد. اما مرحوم سید جازم در مسئله نیستند؛ لذا گاهی احتیاط واجب می­کنند و گاهی می­فرمایند اگر همۀ صورت از قبله بگردد نماز باطل است و اگر صورت به طرف راست یا چپ برگردد، نماز باطل نیست، اما باز هم احتیاط واجب می­کنند. درحالی که روایتها که دیروز خواندیم به خوبی دلالت دارد که اگر صورت را از قبله برگرداند، نماز باطل است.

روایت 3 از باب 9 از ابواب القبله، وسائل الشیعه، جلد 4، صفحه 312:

صحیحه زراره عنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) أَنَّهُ قَالَ لَهُ اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَةَ بِوَجْهِكَ- وَ لَا تَقَلَّبْ بِوَجْهِكَ عَنِ اَلْقِبْلَةِ فَتَفْسُدَ صَلاَتُكَ.

رو به قبله نماز کن و اگر صورت را از قبله برگرداندی، نماز باطل است.

روایت 3 از باب 3 از ابواب قواطع الصلاة، وسائل الشیعه، جلد 7، صفحه 244:

صحیحه عن زرارة انه سمع أبا جعفر(ع) یقول: الالتفات یقطع الصلاة إذا کان بکله.

روایت 2 از باب 3 از ابواب قواطع الصلاة، وسائل الشیعه، جلد 7، صفحه 244:

صحیحه حلبی عن أبی عبدالله علیه السلام: إِذَا اِلْتَفَتَّ فِي صَلاَةٍ مَكْتُوبَةٍ مِنْ غَيْرِ فَرَاغٍ فَأَعِدِ اَلصَّلاَةَ إِذَا كَانَ اَلاِلْتِفَاتُ فَاحِشاً.

اگر صورت از قبله برگشته شد، حال یک دفعه کم است و طوری نیست اما یک دفعه زیاد است و در این صورت نماز باطل است. دیروز می­گفتیم این روایت می­فرماید عرفاً اگر صورت را برگرداند به اندازه­ای که عرف بگوید از قبله برگشت، نماز باطل است؛ ولی علی کل حال صحیحه زراره دلالتش خوب است اما مرحوم سید به خاطر حدیث لاتعاد نتوانستند جازم شوند و بالاخره احتیاط واجب کردند که اگر صورت از قبله برگشت، طرف راست یا طرف چپ یا به پشت، نماز باطل است؛ اما اگر صورت به اندازه­ای برگشت که مثلاً پهلویش را ببیند، نماز باطل نیست.

بحث سوم قضیۀ سهو و غفلت و جهل به مسئله و امثال اینهاست. آیا بین قضیۀ سهو و عمد فرق می­کند؟! آیا اگر غفلتاً صورت را از قبله برگرداند، باز هم نماز باطل است یا نه؟! آیا اگر جهلاً صورت را برگرداند، نماز باطل است یا نه؟!

مرحوم سید دیروز می­گفتند و امروز هم می­فرمایند و نتوانستند تصمیم بگیرند، لذا دیروز می­گفتند که:

و أمّا ‏‎ ‎‏الالتفات بالوجه یمیناً ویساراً مع بقاء البدن مستقبلاً، فالأقوی کراهته مع عدم ‏‎ ‎‏کونه فاحشاً و إن کان الأحوط اجتنابه أیضاً، خصوصاً إذا کان طویلاً،وسیّما إذا ‏‎ ‎‏کان مقارناً لبعض أفعال الصلاة خصوصاً الأرکان، سیّما تکبیرة الإحرام، و أمّا إذا ‏‎ ‎‏کان فاحشاً ففیه إشکال‏، فلایترک الاحتیاط حینئذٍ...

لذا راجع به سهوش نیز همین را می­فرمایند که اگر کسی سهواً صورت را از قبله برگرداند و یا جاهل به مسئله بود و صورت را از قبله برگرداند و یا غفلتاً بود، مثلاً از پشت سر چیزی شنید و هول زده شد و غفلتاً صورت را از قبله برگرداند، آیا نماز باطل است یا نه؟!

ایشان می­فرمایند که نماز باطل نیست، اما احتیاط واجب اینست که این نماز را اعاده کند. این فرمایش مرحوم سید برای اینست که اگر حدیث لاتعاد را حساب کنیم حدیث لاتعاد می­گوید «لاتعاد الصلاة الاّ من خمسة»[1] و یکی از آنها برگرداندن صورت از قبله است، لذا نماز باطل است. فرقی بین سهو و عمد و غفلت و جهل هم ندارد و حدیث لاتعاد می­گوید نماز باطل است. اما اگر کسی بگوید «لاتعادُ الصلاة الاّ من خمسه» آنجاست که به طور کلی رو به قبله نباشد. اگر به طور کلی رو به قبله نباشد، نماز باطل است؛ وگرنه نماز باطل نیست و حدیث لاتعاد مربوط به کلیت است و نه مربوط به جزئیت.

و اما اگر کسی بگوید حدیث رفع در اینجا کار می­کند. رفع مالایعلمون را با حدیث لاتعاد جمع می­کنیم و حدیث لاتعاد می­گوید اگر همۀ بدن رو به قبله نباشد، نماز باطل است، اما حدیث رفع می­گوید قدر متیّقن رفع مالایعلمون آنجاست که همۀ بدن باشد و اما اگر بعضی از بدن باشد، رفع مالایعلمون یا جهل به مسئله یا غفلت از مسئله، نماز را باطل نمی­کند. جمع بین دلیلین نیز همین را اقتضاء می­کند.

حدیث لاتعاد اطلاق ندارد، قدر متیّقنش اینست که رو به قبله نباشد. یعنی مثلاً رو به مغرب و مشرق نماز بخواند. حدیث رفع می‌گوید هرکجا که نمی­دانی، رفع مالایعلمون. هرکجا که سهو کردی، رُفع مالایعلمون. همۀ بدن را رُفع مالایعلمون نمی­گیرد و قاعدۀ لاتعاد مقدم می­شود و اما اگر صورت را به طرف راست یا به طرف چپ کند، رفع مالایعلمون کار می­کند و هیچکدام ربطی به هم ندارد.

حدیث لاتعاد می­گوید «لاتعاد الصلاة الاّ من خمسة» و یکی از آنها قبله است. حال نمی­دانیم آیا اگر بعضی از صورت شد، حدیث لاتعاد آن را می­گیرد یا نه. آنچه یقینی از حدیث لاتعاد است، اینست که اگر همۀ بدن رو به قبله نشد، یا همۀ صورت رو به قبله نشد، یا قاعدۀ مناط عرفی رو به قبله نشد، بگو نماز باطل است. و اما راجع به جزئیات، لاتعاد ربطی ندارد و در مقابل اینکه چه چیز باید از نماز اعاده کنیم و چه چیز اعاده نکنیم، قدر متیّقنش اینست که اگر کسی رو به قبله نماز نخواند، نمازش باطل است.

حدیث رفع می­گوید اگر کسی در جایی سهو کند یا جهل به مسئله داشته باشد یا غفلت کند، این نمازش صحیح است. حدیث لاتعاد می­گوید همۀ بدن و حدیث رفع را تخصیص می­زند. حدیث رفع می­­گوید اگر همۀ بدن باشد، لاتعاد مقدم است و اما اگر بعضی از بدن باشد مثلاً صورت رو به یمین یا یسار باشد، حدیث رفع می­گوید نماز صحیح است. راجع به سهو باشد یا راجع به جهل یا غفلت یا چیز دیگری باشد.

مرحوم سید نتوانستند به این عرض من جازم شوند، لذا اول فرمودند کراهت دارد و خوب است که نماز را اعاده کند، اما بعد احتیاط لایترک کردند که در بحث ما که باید صورت وبدن رو به قبله باشد، تفاوت نمی­کند بین اینکه عمداً باشد یا سهواً باشد یا غفلتاً یا جهلاً باشد و ما می­گوییم حدیث رفع منافات با حدیث لاتعاد ندارد و حدیث لاتعاد قدر متیّقن دارد و آن کلیتش است و حدیث رفع هم مربوط به جزئیاتش است و ربطی به هم ندارند بنابراین فرق است بین اینکه عمداً صورت را از قبله برگرداند و یا غفلتاً صورت از قبله برگردد. مثلاً صدایی شنید و ناخواسته صورت را از قبله برگرداند و پست سر را نگاه کرد، رفع مالایعلمون می­گوید نمازش باطل نیست و حدیث لاتعاد هم ربطی به این غفلت ندارد، و لاأقل جمع بین دلیلین است و جمع بین دلیلین می­گوید فرق است بین سهو و عمد و فرق است بین عمد و غفلت و فرق است بین عمد و جهل.  

و صلّی الله علی محمّد وَ آل محمّد