پیام به همايش بزرگداشت حضرت آیت الله العظمی آقای حاج میرسید علی موسوی بهبهانی«قدس‌سرّه‌الشریف» در حوزۀ علمیۀ اصفهان
بسم‌الله
الرّحمن الرّحيم
قال‌الله تعالی: يَرْفَعِ اللَّهُ
الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ.
برگزاری همایش بزرگداشت فقیه متضلّع و مرجع
عالیقدر مرحوم حضرت آیت الله العظمی آقای حاج میرسید علی موسوی بهبهانی«قدّس‌سرّه‌الشریف»که
در چهلمین سال ارتحال آن عالمِ جامعِ عامل، و در حوزه علمیه اصفهان برپا می‌گردد،
اقدامی به حقّ، شایسته و بمنزلۀ یادکردی سپاسگزارانه از خدمات والای آن فقیه فقید
به این حوزۀ مبارکه در دهۀ آخر عمر پر برکت ایشان است.
مرحوم آیت الله العظمی بهبهانی«رضوان‌الله‌علیه»
اگرچه عالمی متبحّر و جامع معقول و منقول و تربیت شدۀ علمی و عملی بزرگان عالی مقداری
همچون حضرات آیات‌الله العظام جناب آخوند صاحب کفایه و جناب سید صاحب عروه «قدس‌سرّهما»
است و خود نیز محقّقی خبیر و دانشمندی کم نظیر و عالمی طراز اوّل به شمار می‌آید و
نبوغ ویژه و فکر نقّاد و ذهن وقّاد ایشان، باعث احاطۀ علمی و قدرت حفظ و بیان و
استحضار به معارف الهی و جامعیّت در علوم از تفسیر و فقه و اصول گرفته تا فلسفه و
کلام و عقاید و تا لغت و ادب و علوم بلاغی گشته بود، امّا با این همه در زندگی
سراسر خیر و برکت این فقیه پارسا پنج نکتۀ نورانی و درس‌آموز می‌درخشد که شایان
توجه و اقتداء است:
نخست: آنکه بخش‌های اعظم عمر شریف این عالم
عامل در هجرت برای تعلیم علوم الهی و تربیت فضلاء و روحانیون گذشته است و در غیر
از شهر بهبهان که مسقط الرأس ایشان بوده، از رامهرمز و اهواز گرفته تا بروجرد و
اصفهان و حتی نجف اشرف و کربلای معلّی، خیل کثیری از روحانیت از محضر پرفیض ایشان
مستفید و مستفیض گشته‌اند و به مصداق«طبیب دوّار بطبّه» در هرکجا که دست نیازی به
سوی آن بزرگوار دراز شده است، آن را اجابت کرده و اگرچه همین دور بودن از مرکزیّت
حوزه علمیه، باعث گشت تا قدر واقعی ایشان مجهول بماند، امّا گویی پدیدۀ مقّدس
هجرت، جزئی از زندگانی پربار و برکت این عالم مهاجر الی‌الله گشته بود و به شیوۀ
پیامبران خدا با ندای: «انّی مهاجر‌ُ الی ربّی انّه هو العزیر الحکیم» به
ایفای مسئولیت خطیر تبلیغ رسالات الهی و صیانت از دین و معارف دینی می‌پرداخت و
البته خداوند سبحان نیز الطاف خاصّۀ خود را بر ایشان نازل کرده بوده «وآتیناه
اًجرهُ فی الدنیا و انه فی الاخرة لَمِن الصالحین».
دوّم: مقام معنوی و صفای باطن و تزکیۀ روح و
خالی بودن از هوای نفس و آراستگی به فضایل الهی و انسانی نظیر تواضع و صبر از جملۀ
ویژگی‌های بارزِ این عالم عامل بوده و ایشان در این جهت مشارٌ بالبنان بودند و این
مرتبت، همان چیزی است که نیاز اصلی امروز و همیشۀ ما در حوزه‌های علمیه و مایۀ
اعتماد و تکیه اجتماع مردم به روحانیت و عامل تزکیه و سازندگی روحی مخاطبان ماست.
همین مرتبت شایستۀ معنوی در کنار مقام والای
علمی باعث شده بود تا آیت الله العظمی بهبهانی از جایگاه و حرمت ویژه‌ای در میان
همۀ مراجع عظام وقت و علمای اعلام بلاد برخوردار باشند، چنان‌که به عنوان نمونه،
استاد عظیم‌الشأن، حضرت امام راحل«قدس‌سرّه‌الشریف» نیز احترام فوق‌العاده‌ای
برای ایشان قائل بوده و با عنوان تکریم آمیز سیدالعلماء از این فقیه عالی مقدار
نام می‌بردند.
سوّم: روحیۀ مردمی و اجتماعی این مرجع
بزرگوار و برکنار نبودن از اجتماع و توجه ایشان به نیازهای طبقات گوناگون مردم،
سبب پدید آمدن آثار پرخیر و برکتی گردید که از جملۀ این آثار، تأسیس مساجد و
حسینیه‌ها و کتابخانه و درمانگاه و مسکن برای طبقات ضعیف و آسیب دیده در شهرهای
مختلف خصوصاً در منطقۀ خوزستان و نیز در اصفهان است و از اهمّ این خدمات در بُعد
حوزوی هم تأسیس مدارس علمیه متعدد است که تا به امروز منشأ و جایگاه تربیت فضلاء و
روحانیون در استان خوزستان بوده و ان‌شاء‌الله برکات آن روز افزون خواهد بود.
چهارم: مراتب ارادت خاصۀ این عالم بزرگوار به
آستان رفیع ولایت و امامت و دلدادگی ایشان به ساحت قدس حضرات اهل‌بیت عصمت و
طهارت«علیهم صلوات الله»، نیز کم نظیر بوده است.
در این جهت، کتاب شریف و ارزشمند «مصباح
الهدایه فی اثبات الولایه» که از بهترین کتب دربارۀ امامت و اثبات ولایت ائمه
اطهار «علیهم السلام» از طریق آیات بیّنات قرآن کریم و اخبار و روایات شریف عترت
طاهره است و از زمرۀ برترین کتاب‌های اربعین حدیث می‌باشد، گواه صادقِ شیفتگی
عالمانه و آگاهانه ایشان به محضر آل الله است و چنان‌که از خاتمۀ این کتاب پر ارج
معلوم می‌شود، تألیف آن در کربلای معلی و در جوار عتبۀ مقدسه حضرت سید الشهداء«ارواحناه
فداه» پایان یافته است و به حق باید آن را از عنایات آن امام همام به مرحوم آیت
الله العظمی بهبهانی«قدس‌سرّه» به شمار آورد.
پنجم: همراهی و حمایت این فقیه والاقدر از
نهضت شکوهمند امام راحل عظیم الشأن از جملۀ همراهی‌های اولیّه بوده و از مخالفت
علنی و مکتوب ایشان با لایحۀ تشکیل انجمن‌های ایالتی و ولایتی در سال 1341 آغاز و
سپس با هدایت و رهبری مردم و روحانیت خوزستان برای اعتراض به وقایع اسفناک 15
خرداد سال 1342 و آنگاه هجرت به همراه سایر مراجع و علماء بلاد به تهران برای
آزادی امام راحل و پس از آن با صدور اعلامیه‌های شدید اللّحن علیه دستگاه حاکمه و
تصریح به فاسد بودن و استعماری بودن دولت و حکومت و نیز محکومیت رژیم غاصب اسرائیل
در سال‌های بعد ادامه می‌یابد که باعث اهانت و احضار ساواک به این مرجع عالیقدر
گردید. همۀ این اقدامات حاکی ار روشن بینی این فقیه والامقام و روحیۀ ایستادگی در
برابر ظلم و بیداد و شیوۀ اصلاح‌گری اجتماعی ایشان دارد که این نیز بسیار درس‌آموز
است.
و امّا حضور ده ساله ایشان در حوزه علمیۀ
اصفهان که همه ساله در شش ماه از سال و در دهۀ آخر عمر شریف ایشان تکرار می‌گردید،
به حقّ مایۀ رونق هر چه بیشتر این حوزۀ مقدسّه در آن زمان بوده و علماء اعلام و
فضلاء و روحانیون و نیز عموم مردم و مؤمنین اصفهان، مقدم ایشان را گرامی می‌داشتند
و از برکات وجود مبارک این فقیه مهاجر الی الله بهره می‌جستند و از این جهت ایشان
را بر حوزه علمیۀ اصفهان و بر تحکیم موقعیت دینی و مذهبی این سامان، حقّی فراموش
ناشدنی است و باید گفت این حضور پربرکت البته باعث شد تا منزلت علمی مجهول این
مرجع جامع متضلّع، قدری آشکار گردد، هرچند شایسته است تا آثار غیر مطبوع ایشان و
از جمله تقریراتی که از دروس اساتید عالیقدر خود داشته‌اند، به همّت بیت محترم و
شاگردان ایشان به زیور طبع آراسته گردد تا حوزه‌های علمیه از برکات آن
برخوردارگردند.
در خاتمۀ سخن لازم می‌دانم ضمن درود و سلام
به روح مطّهر آن فقیه پارسا و عظیم‌القدر، از همۀ متصدیان و مسئولان برگزاری این
همایش و نیز از عموم شما شرکت کنندگان گرامی خصوصاً میهمانان مکّرمی که از حوزۀ
علمیه مقدسه قم و حوزۀ علمیه اهواز در این مراسم تشریف فرما شده‌اند و به‌ویژه
علماء اعلام«دامت برکاتهم» صمیمانه تشکر و قدردانی کرده و علّو درجات مرحوم آیت‌الله
العظمی آقای بهبهانی«قدس الله روحه» و توقیق روز افزون همگان را مسألت نمایم. . والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته.
حسين المظاهري
11 / ربیع‌الاول / 1437
2/10/1394